عالقهوة ( 1 ) - دكتور جواز عرفى

شوفى حالك وروحى إتجوزى

( على رصيف مقهى شعبى )

عامر     : السلام عليكم .

صابر     : وعليكم السلام , أخيرا جيت .

عامر     : ( يجلس ) مش بإيدى والله , ( ينادى ) يا بدوى .

بدوى     : أيوه جاى .

عامر     : الشيخ كانت مروقة معاه النهاردة وطول شوية .

صابر     : هى باينها مروقة مع الخلق كلهم .

عامر     : مالك إنت أمال مش مروقة معاك .

صابر     : وإيش عرفك ؟

عامر     : ما هو الجواب باين من عنوانه .

بدوى     : ( يحضر الشيشة ) الشيشة ياباشا .

عامر     : القهوة , القهوة يابدوى الله يكرمك .

بدوى     : دقيقة وحاتكون قدامك . ( ينصرف )

عامر     : ( يأخذ نفسا ) مالك يا سيدنا , فيه جديد ؟

صابر     : ( ينفخ من الضيق ) وهو فيه جديد من باب أصله , كل يوم فيه جديد إن مفيش جديد .

عامر     : فوازير رمضان دى؟

صابر     : لأ وإنت الصادق , فوازير مصر .

عامر     : طب مدام فوازير مصر بقى , سيبنى الأول أشرب القهوة وأعدل مزاجى الأول .

صابر     : إنت يابنى مش عايش فى البلد دى , إيه البرود إللى إنت فيه ده ؟

عامر     : الله يسامحك , مالك , ماتهدى شوية كدة .

صابر     : أهدى إزاى ؟

عامر     : بطل نفخ وإنت تهدى .

صابر     : وهو إللى الواحد شايفه ده يخلى الواحد يهدى .

بدوى     : ( يحضر بالقهوة ) القهوة ياسى عامر .

عامر     : تسلم يابدوى . إيه إللى إنت شايفه النهاردة ومعكر دمك كده ؟

صابر     : النهاردة بس ؟ قول كل يوم .

عامر     : كل يوم , ماتزعلش , بس مش كان أحسن كنت جيت معايا صلاة التراويح .

صابر     : أيوه , عشان تكمل معايا . عشان الشيوخ إللى محتلين الجوامع يكملوا على الشوية إللى فاضلين .

عامر     : لا ده أنت معبى قوى , مالهم الشيوخ كمان ؟

صابر     : إنت مش لسه قايللى إن الشيخ كانت مروقة معاه وطول النهاردة .

عامر     : عادى ياعم , إتعودنا على كده .

صابر     : ماهى دى الخيبة , كل حاجة نسيبها لما نتعود عليها وبعدين نشتكى ونصرخ .

عامر     : يعنى لما الشيخ يطول شوية مافيهاش حاجة .

صابر     : أنا عشان عارفهم وعارف عمايلهم بطلت أصلى التراويح الجامع وباصليها فى البيت قبل ماجى القهوة .

عامر     : تقبل الله , بس الجامع حاجة تانية .

صابر     : الجامع , قصدك الزاوية إللى تحت العمارة إللى إحتلوها شيوخ مانعرفش جم منين .

عامر     : ماهو لو على الجوامع الجوامع , يبقى ماكناش حتلاقى مكان نصلى فيه .

صابر     : والله أنا حاتجنن ياعامر , كل حاجة ماشية بالمقلوب , عشان الناس ضمايرهم نايمه .

عامر     : أنا معاك إن الناس ضمايرهم نايمه , بس برضه فيه شوية لسة ضمايرهم صاحية .

صابر     : زى الدكتور عبد الرؤوف عون .

عامر     : عبد الرؤوف عون ؟ دكتور إيه ده .

صابر     : دكتور جواز عرفى وجواز

ملك اليمين .

عامر     : إنت بتقول إيه ياجدع , هو فيه جواز ملك يمين دلوقتى ؟

صابر     : آه , والدكتور الباحث الشيخ الإسلامى هو أول واحد إتجوز بملك اليمين .

عامر     : يعنى جواز طبيعى بمأذون ده وألا إيه ؟

صابر     : يا طيب إنت , ياللى عايش عالهامش , مأذون ؟ إذا كان الجواز العرفى إللى حلله مش محتاج مأذون .

عامر     : بس هو حلال , الجواز العرفى حلال .

صابر     : المشكلة فى مش إنه حلال ولا حرام ,المشكلة فى أنه بيعصى البنات على أهاليهم , إذا أهلك مارضوش 
              يجوزكى شوفى حالك وروحى إتجوزى عرفى إنتى والشاب إللى غاوياه                       

عامر     : ( يعلو صوته منفعلا ويلفت أنظار الرواد ) إنت بتقول إيه , ده إيه إللى إنت بتقوله ده .

صابر     : ولسه . هو إنت سمعت حاجه

( يتبع )

Posted in: دردشة